Een leven lang leren

Toen ik in Amsterdam studeerde was ik gefascineerd door een dame van 78 jaar oud die vooraan in het college zat te werken om haar diploma rechten binnen te slepen. Ze hoefde niet meer te werken en hoefde zich voor niemand meer te bewijzen. Ze volgde de master puur uit interesse en volgde haar interne motivatie om dingen te ontdekken.

Met de veranderende technieken en vanuit de gedachte van een toekomst waarin we geen baan meer hebben voor het leven wordt een leven lang leren gepromoot. Maar wat als je moeite hebt met leren, het juist te makkelijk gaat of je niet weet wat je wilt leren? Hoe ga je dit dan bereiken? Op het werk wordt gebruik gemaakt van een persoonlijk ontwikkelingsplan, maar is dit misschien niet teveel gebaseerd op de huidige werkstructuren?

Onze wil tot leren wordt gevoed door onze nieuwsgierigheid. Van kinds af aan hebben wij, net als dieren, een enorme drang om dingen te ontdekken. Maar als we ouder worden wordt deze nieuwsgierigheid steeds meer afgevlakt. We draaien mee in de dingen van de dag en zien een studie misschien wel als extra werk in plaats van een kans om onze information gap te dichten.

Maar moeten we, in plaats van te kiezen uit een lijst van cursussen welke worden aangeboden op het werk, niet teruggaan naar de kern? Naar hoe we onze nieuwsgierigheid weer gaan opwekken? Want pas dan gaan we weer dingen ontdekken en gaat het ook leuk worden om nieuwe dingen te leren in plaats van een moetje om zo te zorgen dat je in de toekomst ook nog werk hebt.

Nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd door situaties welke we niet kunnen matchen met onze patronen van hoe de wereld in elkaar zit. Denk aan een stoel wat geen stoel blijkt te zijn. Of denk aan een goochelaar waarvan je wilt weten hoe het kunstje werkt. Nieuwsgierigheid kun je ontwerpen en opwekken. Bijvoorbeeld door niet alle informatie op voorhand prijs te geven. Kijk eens naar de TedTalk van Dan Meyer om te zien hoe hij hier gebruik van maakt in zijn wiskundelessen.

En wat als leren dan weer leuk wordt? Dan maak je daar toch tijd voor? Dan zie je er toch niet meer tegenop om weer een training op het werk te volgen? Dan ga je op zoek naar een fotografiecursus, danscursus, tekenles of start je met een master rechten? Dan ga je weer naar alumnibijeenkomsten om nieuwe dingen te ontdekken? Kortom: dan word je toch weer enthousiast om nieuwe te ontdekken en jezelf te ontwikkelen?